بیچاره تنهایی
این عروس نگون بخت
آه و اشک را دوست ندارد
اما همنشین همیشگی اش
چشم امیدش به دلی ناامید
و شکستن سکوتش
میداند عادت ، دشمن است
اما عقل کجا و دلتنگی کجا !
دل ناامید امیدوار میرود
و باز تنهایی میماند و تنهایی . . .
مطالب مرتبط
عاشقی ارسال نظر برای این مطلب
اطلاعات کاربری
آرشیو
نظرسنجی
نظرتون در مورد وبلاگ؟
آمار سایت
کدهای اختصاصی
